OKULUMUZUN TARİHÇESİ Cumhuriyetin kurulduğu ilk yıllardan bu yana köyümüzde okul mevcuttur.Ancak öğretmen olmadığından Eğitim öğretim yapılamamıştır.1932 yılında şimdiki zabıta binasının olduğu yerde köy camii olarak hizmet veren binada bir öğretmenle Eğitim öğretim çalışmalarına başlamıştır.Bu bina 1944 yılına kadar hizmet vermiştir. Bu yıllarda köyümüzde üçüncü sınıfa kadar öğrenim yapılıyordu.Üçüncü sınıftan sonra Celaliye’ ye gidiliyordu.Dört ve beşinci sınıflar burada okutuluyordu. 1944 yılında şimdi lojman olarak kullanılan bina oku l olarak inşa edilmiştir.Bu tarihten sonra da bu binada Eğitim öğretim çalışmaları sürdürülmüştür.Daha sonra şimdiki binanın bulunduğu yerde iki derslik daha yapılmıştır. 1953 yılına kadar bir öğretmenle üçüncü sınıfa kadar olan eğitim ve öğretim bu tarihten sonra iki öğretmenle beşinci sınıfa kadar sürdürülmüştür.Öğrenci sayısındaki artışa paralel olarak öğretmen sayısında da artış olmuştur.1970’li yılların başında okulumuz beş öğretmenle hizmet vermeye devam etmiştir. 1978 yılında binanın bulunduğu yerdeki derslikler yıkılarak yerine bugün Eğitim öğretim yaptığımız bina yapıldı. Bu binanın on dersliği, bir salonu, bir öğretmen odası, iki idareci odası ve bir araç odası vardı.Kalan on yedi öğretmen, bir müdür, bir müdür yardımcısıyla çalışmalarını sürdüren okulumuz 1993-1994 Eğitim öğretim yılında okulumuz ilköğretim okuluna dönüştürülmüştür.Mevcut okul binamız çok kısa bir zaman sonra öğrenci artışları nedeni ile ihtiyaca cevap veremeyecek duruma geldiği görülmüştür.Okul binamız Kumburgaz Belediyesinin katkıları ile 1992-1993 Eğitim öğretim yılından itibaren kaloriferli ısınma sistemine geçmiştir. 13 Kasım 1995 tarihinde yeni yapılan otuz derslikli okulda Eğitim öğretime devam etmektedir.
OKULUMUZUN TARİHÇESİ
Cumhuriyetin kurulduğu ilk yıllardan bu yana köyümüzde okul mevcuttur.Ancak öğretmen olmadığından Eğitim öğretim yapılamamıştır.1932 yılında şimdiki zabıta binasının olduğu yerde köy camii olarak hizmet veren binada bir öğretmenle Eğitim öğretim çalışmalarına başlamıştır.Bu bina 1944 yılına kadar hizmet vermiştir.
Bu yıllarda köyümüzde üçüncü sınıfa kadar öğrenim yapılıyordu.Üçüncü sınıftan sonra Celaliye’ ye gidiliyordu.Dört ve beşinci sınıflar burada okutuluyordu.
1944 yılında şimdi lojman olarak kullanılan bina oku l olarak inşa edilmiştir.Bu tarihten sonra da bu binada Eğitim öğretim çalışmaları sürdürülmüştür.Daha sonra şimdiki binanın bulunduğu yerde iki derslik daha yapılmıştır.
1953 yılına kadar bir öğretmenle üçüncü sınıfa kadar olan eğitim ve öğretim bu tarihten sonra iki öğretmenle beşinci sınıfa kadar sürdürülmüştür.Öğrenci sayısındaki artışa paralel olarak öğretmen sayısında da artış olmuştur.1970’li yılların başında okulumuz beş öğretmenle hizmet vermeye devam etmiştir.
1978 yılında binanın bulunduğu yerdeki derslikler yıkılarak yerine bugün Eğitim öğretim yaptığımız bina yapıldı. Bu binanın on dersliği, bir salonu, bir öğretmen odası, iki idareci odası ve bir araç odası vardı.Kalan on yedi öğretmen, bir müdür, bir müdür yardımcısıyla çalışmalarını sürdüren okulumuz 1993-1994 Eğitim öğretim yılında okulumuz ilköğretim okuluna dönüştürülmüştür.Mevcut okul binamız çok kısa bir zaman sonra öğrenci artışları nedeni ile ihtiyaca cevap veremeyecek duruma geldiği görülmüştür.Okul binamız Kumburgaz Belediyesinin katkıları ile 1992-1993 Eğitim öğretim yılından itibaren kaloriferli ısınma sistemine geçmiştir.
13 Kasım 1995 tarihinde yeni yapılan otuz derslikli okulda Eğitim öğretime devam etmektedir.
Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak; Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak. O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak; O benimdir, o benim milletimindir ancak. Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal! Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu celal? Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal... Hakkıdır, hakk'a tapan, milletimin istiklal! Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım. Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım! Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım. Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım. Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar, Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var. Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar, 'Medeniyet!' dediğin tek dişi kalmış canavar? Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın. Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın. Doğacaktır sana va'dettiği günler hakk'ın... Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın. Bastığın yerleri 'toprak!' diyerek geçme, tanı: Düşün altında binlerce kefensiz yatanı. Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır, atanı: Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı. Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda? Şuheda fışkıracak toprağı sıksan, şuheda! Canı, cananı, bütün varımı alsın da hüda, Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda. Ruhumun senden, ilahi, şudur ancak emeli: Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli. Bu ezanlar-ki şahadetleri dinin temeli, Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli. O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım, Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım, Fışkırır ruh-i mücerred gibi yerden na'şım; O zaman yükselerek arşa değer belki başım. Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal! Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal. Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal: Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet; Hakkıdır, hakk'a tapan, milletimin istiklal! Mehmet Akif Ersoy
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
